Oude situatie bij ons
Toen onze oudste dochter geboren werd, hebben wij ook keuzes gemaakt. Ik had een sterk gevoel dat ik meer dagen thuis dan op het werk wilde zijn. Ik ben dan ook 3 dagen in de week gaan werken. Na een jaar ouderschapsverlof had ik bewezen dat dit mogelijk was ;-). Mijn man wilde liever fulltime blijven werken en bij zijn werkgever stond parttime werken voor een carrièrestop/zijspoor. Wij voelden ons daar allebei prima bij, alhoewel er weken bij waren waarin ik de combinatie heel zwaar vond (met name als je kind ziek is of als er zakelijk problemen waren). De kinderen gingen 3 dagen naar het kinderdagverblijf en vonden dit prima.
Nieuwe situatie bij ons
Wij zijn nu allebei thuis. We hebben het ontzettend druk met het zoeken naar een andere baan en/of een andere manier om geld mee te verdienen (ondernemen!). Maar we kunnen de meiden wel 's middags van school ophalen. We hebben 1 dag BSO aangehouden om snel opvang te kunnen regelen als het nodig zou zijn en omdat het prettig is om 1 lange werkdag te hebben in de week. Wel ben ik er nu nog meer van overtuigd dat ik veel tijd bij mijn kinderen wil zijn. Plan Z is dan ook dat ik meer uren ga werken en ik ga eerst kijken of plan A t/m Y gaan werken. Toch kan het in de toekomst zijn dat we meer dagen BSO gaan afspreken maar het liefste niet meer dan 2 in de week.
Situatie in Nederland
De overheid is al jaren bezig om te kijken hoe ze vrouwen (meer) aan het werk kunnen krijgen. De toekomstverwachting is namelijk dat er een tekort aan werkkracht zal zijn en dat kan voor een deel hierdoor opgelost worden. Van alles is al bekeken maar het ultieme idee is nog steeds niet gevonden. Of de juiste randvoorwaarden worden nog niet geschapen. Want wat is nu de praktijk:
- parttime werk op HBO- of hoger niveau wordt zelden aangeboden
- als je parttime werk hebt kunnen regelen, kun je nooit meer weg bij die werkgever (ik noem dat altijd een gouden kooi)
- kinderopvang wordt steeds duurder (hier snap ik echt helemaal niets van)
- als je parttime werkt, worden er nog steeds vergaderingen of afspraken gepland op de dagen dat je er niet bent
- vrouwen krijgen nog steeds niet hetzelfde salaris als mannen in dezelfde functie (enkele uitzonderingen daargelaten)
- een werkgever neemt nog steeds liever een fulltimer aan dan 2 parttimers (en eerlijk gezegd zou ik dat waarschijnlijk ook doen)
Carrièrevrouwen
Begrijp me niet verkeerd. Er zijn ook genoeg vrouwen die wel (bijna) fulltime willen werken en hier is niets mis mee. Zolang zij en hun partner/gezin het prima vinden, is het goed. En ik begin ook steeds beter te begrijpen dat hoe groter de passie voor het werk is, hoe meer uren er gemaakt (kunnen) worden. Het voelt dan ook minder als werk.
Omdat ik met solliciteren niet kan vinden wat ik zoek en afgewezen wordt op andere functies, ga ik iets heel anders doen. Ik word parttime ondernemer! En hoewel heel lang gezegd is, dat dit onmogelijk is, wordt steeds duidelijker dat heel veel vrouwen hier wel in slagen. Het is dan ook mijn bedoeling dat ik zo veel mogelijk onder schooltijd en 's avonds ga werken en er 's middags voor de kinderen ben.
Wat gaat helpen?
Waarschijnlijk komen de goede voorwaarden en de mogelijkheden voor vrouwen pas op het moment dat ze echt nodig zijn. Nu is het alleen maar lastig als iemand begint te zeuren over andere werktijden e.d. Pas als er echt een krapte op de arbeidsmarkt is, zullen werkgevers gaan proberen om vrouwen over te halen en dan komen er andere arbeidsvoorwaarden. Het heeft dus gewoon tijd nodig. Maar ja, dat kan ik niet afwachten want waarschijnlijk duurt dit nog een paar jaar.
Het nieuwe werken
Ik lees heel veel artikelen over het nieuwe werken. Dit betekent tijd- en/of plaatsonafhankelijk werken. Het resultaat telt en niet de aanwezigheid. Ik vind dit fantastisch. Dit zijn ideale omstandigheden voor werkende ouders. Er zijn een aantal vooruitstrevende bedrijven die hier nu al mee bezig zijn. Waarschijnlijk werken hier mensen die nu alvast oplossingen bedenken voor de problemen in de toekomst in plaats van brandjes te blussen bij elke crisis. Maar ik ben ook bang dat deze bedrijven steeds in het nieuws komen omdat ze nog een uitzondering zijn. Mijn laatste baas had een onbedwingbare behoefte om precies te weten waar zijn medewerkers mee bezig waren en wilde heel vaak een gesprek om bij te praten. Resultaatgericht sturen was voor hem een onmogelijke taak geweest. En hij kon ook zomaar op een woensdagochtend bellen dat ik toch moest komen werken omdat er problemen waren (en mijn kinderen dan?). Ik denk dat de meeste leidinggevenden en de meeste bedrijven absoluut niet klaar zijn voor het nieuwe werken.
Vaders
En waar ik het nog niet over heb gehad, zijn de vaders die parttime werken. Vaak is dit in de vorm van een papadag (een woord waar ik een grote hekel aan heb!). Maar in mijn ideale situatie is de verdeling wel gelijk. Deze situatie heb ik nu even thuis en het bevalt me prima. Alhoewel sommige taken toch nog echt bij mij liggen en niet bij mijn man (maar dat is misschien weer een andere blog waard).
Conclusie
Dit verhaal zit al een tijdje in mij te broeien en is langer geworden dan ik dacht. Ik wil niemand veroordelen om zijn of haar keuzes maar hier leg ik mijn ideeën uit. En voor moeders die het voor hun gevoel nu niet goed hebben geregeld, heb ik de volgende oplossingen: leg je neer bij de huidige situatie of maak andere afspraken met je partner of maak zelf je eigen situatie of wacht op betere tijden..... (die echt gaan komen, wacht maar af!).
Zie ook: http://www.ad.nl/ad/nl/1003/You/article/detail/524219/2010/10/26/Werkende-vrouw-dupe-van-crisis.dhtml
Geen opmerkingen:
Een reactie posten